2017-01-18
Z historii ludobójstwa narodu Azerbejdżańskiego 20 stycznia 1990 roku, Baku
W XX wieku, po tym, jak powstało Ormiańskie Państwo na ziemiach, od pokoleń należących do Azerbejdżanu, strona Ormiańska zgłaszała pretensje terytorialne do Azerbejdżanu. Nasiliły się one pod koniec lat 80-tych. Wykorzystując przychylność przywódcy ZSRR Michaiła Gorbaczowa, strona Ormiańska coraz częściej zaczęła nagłaśniać pytanie o przyłączeniu do Armenii Nagorno-Karabachskiego Obwodu Autonomicznego, wchodzącego w skład Azerbejdżańskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Separatystyczna polityka Armenii nie miała właściwego oporu ze strony przywódców Związku Radzieckiego, którzy nic nie robili i byli obojętni wobec tych problemów. Stało to powodem niezadowolenia i oburzenia ludności Azerbejdżańskiej. Sytuacja zaostrzała się i zmusiła ludność Azerbejdżańską wyjść na ulicę, żeby domagać się sprawiedliwości. Masowe wystąpienia i protesty narodu przerodziły się w narodową walkę za niezależność Azerbejdżanu i wyjście z ZSRR.
Reakcja Radzieckiego Rządu była błyskawiczna. Decyzją przywódców Związku Radzieckiego w celu stłumienia ruchów narodowo-wyzwoleńczych do Baku były wysłane siły zbrojne, liczące 60 000 żołnierzy i wsparte wojenną techniką w dużej ilości. W noc z 19 na 20 stycznia 1990 roku Ministerstwo Obrony, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych oraz Komitet Narodowego Bezpieczeństwa Związku Radzieckiego w Baku przeprowadziły wojskową operacje na szeroką skalę, polegającą na zniszczeniu ludności cywilnej. W wyniku tych nieludzkich działań Wojska Radzieckiego ponad 1000 osób zostało zabitych lub ciężko rannych. Losy większości do dziś są nieznane. Przeprowadzono również masowe aresztowania.
Ale wszystkie wysiłki Rządu Radzieckiego wobec stłumienia ruchów narodowo-wyzwoleńczych poszły na marno. Powrotu już nie mogło być. Azerbejdżan wywalczył niezależność, o której marzył przez tyle lat!
W tym samym czasie 20 procent terytorium Republiki Azerbejdżanu nadal są okupowane przez siły zbrojne Republiki Armenii. W tej sprawie zostały przyjęte cztery Rezolucje SB ONZ. Ale są ignorowane przez Republikę Armenii.
Reakcja Radzieckiego Rządu była błyskawiczna. Decyzją przywódców Związku Radzieckiego w celu stłumienia ruchów narodowo-wyzwoleńczych do Baku były wysłane siły zbrojne, liczące 60 000 żołnierzy i wsparte wojenną techniką w dużej ilości. W noc z 19 na 20 stycznia 1990 roku Ministerstwo Obrony, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych oraz Komitet Narodowego Bezpieczeństwa Związku Radzieckiego w Baku przeprowadziły wojskową operacje na szeroką skalę, polegającą na zniszczeniu ludności cywilnej. W wyniku tych nieludzkich działań Wojska Radzieckiego ponad 1000 osób zostało zabitych lub ciężko rannych. Losy większości do dziś są nieznane. Przeprowadzono również masowe aresztowania.
Ale wszystkie wysiłki Rządu Radzieckiego wobec stłumienia ruchów narodowo-wyzwoleńczych poszły na marno. Powrotu już nie mogło być. Azerbejdżan wywalczył niezależność, o której marzył przez tyle lat!
W tym samym czasie 20 procent terytorium Republiki Azerbejdżanu nadal są okupowane przez siły zbrojne Republiki Armenii. W tej sprawie zostały przyjęte cztery Rezolucje SB ONZ. Ale są ignorowane przez Republikę Armenii.
